از نرمش قھرمانانە تا صلح مدبرانە دین و مذھب ابزاری برای تداوم دیکتاتوری ولایت فقیە!، عارف شیخ احمدی

در این چند روز باقی ماندە بە نھایی شدن گفتگوھا میان کشورھای غربی با رژیم ولایت فقیە ایران، استفادە ابزاری از دین و مذھب از سوی ارگانھا و شخصیتھای سیاسی – مذھبی در رژیم ایران وارد فاز جدیدتری شدە است.

رژیم ولایت فقیە کە بە دلیل محصور شدن در دشواریھای اقتصادی و سیاسی در نتیجە تحریمھای بین المللی و فشار افکار عمومی جامعە با بن بستھای عظیمی روبەروست، از ھر راە مالروی در پی یافتن افقی جدید جھت خروج از تنگناھای پیش روی خود می باشد.

در دولت محمود احمدی نژاد و در پی شکستھای مفتضح رژیم ایران در گفتگوھای متوالی با کشورھای 5+1 اوج سوء استفادە ابزاری از رویدادھای مذھبی تشییع و بعضا تأویل کردن نادرست برخی از اصطلاحات و واژگان دینی و مذھبی بە وفور در ادبیات سیاسی ایران وارد گردید.

زمانیکە بعد از نشستھای مکرر ھیأت مذاکرە کنندە رژیم با بن بست منطقی مواجە گردید و کشورھای غربی بە ھیچ صورت از خواستەھای خود در قبال مسألە عدم دستیابی رژیم ولایت فقیە بە انرژی اتمی عقب نشینی نکردند، نھایتا رژیم ایران تن بە شکست داد، سران رژیم و در صدر آنھا احمدی نژاد، با عوامفریبی بیان کردند کە این کیاست دیپلماتیک ما ھمان “نرمش قھرمانانە” است کە لازم است بر مبنای مقتضیات زمان و مکان بدان متوسل شد!.

رژیم ولایت فقیە در تمامی زمینە ھا بر مبنای نسب علی و فرزندانش و نقش و جایگاە آنھا در ادارە حکومت اسلامی می کوشد در تعریف مدل جدیدی از حکومت دینی بە ترسیم خطوط و شیوەھای نوین مذھبی دست بزند و در این راستا ھم در بیش از سە دھە از فرمانراویی خود بە ابداعات عجیب و عوامفریبانەای در سازەھای سیاسی و اجتماعی و بازساخت بنیانھای فکری با نھادینە کردن “اصل امامت” ریشە دواندە است.

با وجود تئوری های مطرح شده در قرن 19 مبنی بر پایان عصر دین و آغاز سکولاریزم نقش دین و مذھب در تعیین روابط بین ملت ها چه در گذشته و چه در حال حاضر غیر قابل انکار است، هرچند که مذهب را نمی توان بعنوان شکل دھندە و عامل اصلی سیاست جهانی برشمرد، اما در عین حال روابط بین الملل را هم نمی توان خالی از عامل دین و مذهب متصور شد.

در خصوص نقش مذهب تشییع در حوزه مسائل و چالشهای جهانی بین متفکران سیاسی معاصر اختلاف نظر وجود دارد. گروهی مذاھب و تمدن اسلامی را منشاء چالشهای بزرگ دوره معاصر می دانند و در مقابل گروهی دیگر این دو منبع را منشاء و مرجع اصلی صلح و آرامش در جهان اسلام میدانند و معتقدند با دین می شود مسائل و چالشهای بزرگ دنیا را حل کرد و راه حل ها و تفاهم نامەھایی که حول و حوش دین شکل می گیرد می تواند عامل مهمی برای صلح و آشتی بین ملتها باشد.

اما “نرمش قھرمانانە” چیست؟

نرمش قھرمانە را بسیاری بدان معنا می دانند کە در برخی از رقابت ھای ورزشی، حریفی کە نیروی زیادی دارد اگر در برخی از تاکتیک ھای بازی بە نیروی انعطاف روی نیاورد، بازی را خواھد باخت، اما از این عبارت رژیم ولایت فقیە معنای عجیب تری در عقل و مخیلە مذھبی مردم ایجاد کردە است، در معنای جدید عبارت، امام حسن در مقابل معاویە از خود انعطاف نشان داد و از نیروی حداکثری کە محبت  و شور و شوق اھل بیت نسبت بە خود بود استفادە نکرد، بنابراین ایشان نرمش قھرمانانە را در مقابل ستم معاویە بنابر شرایط خاص زمان پذیرفتند و این بە معنای شکست ایشان نیست!

در چند روز اخیر اما رسانە ھای رژیم ولایت فقیە بە تفسیر عبارت دیگری در مورد کردار امام حسن پرداختەاند کە آن ھم “صلح مدبرانە” است.

رھبر ولایت فقیە کە اینک بر لبە پرتگاە و در نھایت عقب نشینی در قلمرو توسعە طلبیھای اتمی خود مجبور بە پذیرفتن جام زھر دیگری است و باید بە نوعی با خواستە ھای بین المللی کنار آید، از رویداد مذھبی صلح امام حسن با معاویە و اشارە بە نکات این صلح نامە، می خواھد بە نوعی آب پاکی بر ھمە دستھایی بریزد کە بە ھیچ عنوان حاضر بە فکر کردن بە پذیرفتن شکست نبودند.

دوگانە انگاری صلح امام حسن در این شرایط بحرانی برای رژیم بە چە معناست؟ رھبر رژیم ولایت فقیە، حتی پا را از این ھم فراتر نھاد و در شکست اول در جریان گفتگوھای ژنو آنرا “مانور قھرمانانە” نامید، ھم اکنون سردمداران دیکتاتوری آخوندھا می دانند کە در عرصه‌ی کلان کشور، اوضاع به‌گونه‌ای نیست که بخواهند صرفا به یک امام تأسی کنند. همان‌طور که گفتە شد، باید در این مورد به جامعیت عرضی اهل‌بیت توجه داشته باشند و همه‌ی ائمه را به‌طور هم‌زمان الگو قرار دهند. بە ھمین خاطر رژیم در این چند روز ھمزمان از صلح حدیبیە کە کلمە “بسم اللە” بە خاطر کفار حذف شد و سکوت علی، ذلت‌ ناپذیری حسین و همکاری برخی از امامان شیعە با جباران روزگار و حکومت‌های نامشروع را به‌صورت کلی با مفھوم صلح امام حسن دخیل کردە و با مصادرە بە مطلوب کردن این ادبیات مذھبی، امکان تفکیک عقلی را برای مردم در داخل کشور نگذاشتەاند.

تعریف رژیم ولایت فقیە از نرمش قھرمانە چیست؟ از دیدگاە آنان در نرمش قهرمانانه، آن فردی که قهرمان است، اصولی آشکار دارد و با همه‌ی وجود به آن پایبند است و از آن عدول نمی‌کند اما متناسب با شرایطی که دارد، ممکن است از خود انعطاف‌هایی نشان دهد تا از یک‌سو نقاط ضعف دشمن را شناسایی کند و از سوی دیگر، حسن‌نیت خود را نشان دهد. اما در پذیرفین ذلت، شخص ضعیف روی اصول خود پا می‌گذارد و بنابراین عزتش زیر سؤال می‌رود”.

اگر چە در مورد نکات صلح امام حسن و معاویە بین مراجع تقلید و تاریخ نویسان شیعە تفاوتھای آشکار و غریبی وجود دارد، اما آنچە مد نظر بندە است، تنھا آنجاست کە آخوندھا ھمگی بر آن متفق القول ھستند کە امام حسن بدان شرط آن صلح را پذیرفت کە “حکومت امویان بە خاندان و فرزندان علی و قلمرو آنھا متعرض نگردد”!.

با این وصف رژیم ولایت فقیە اگر ھم بە شرط ماندن در قدرت و حذف گمانەھای منفی در مورد دخالت نظامی و تشدید سیاستھای خصمانە علیە او و نھایتا سرنگونی این نظام دیکتاتوری کاملا مقنع گردد با صلح با شیطان بزرگ و دوستان او ھیچ مشکلی نخواھند داشت، کافی است غربیھا تضمیین لازم و کافی در مورد دست برداشتن از تضییق کردن رژیم ایران بردارند، ایران ھم حاضر است با ھر ابزار و تفسیر دینی و مذھبی مردم خود را قانع کند و بە گفتە سران رژیم ھمچو  “صلح مدبرانە” امام حسن سربلندانە خصم خود را در جای خشک کنند.

اگرچە دولت حسن روحانی نرمش قھرمانانە را نرامش ذلیلانە می نامید اما ھمسو با سیاستھای قبلی رژیم می خواھد بە مردم بگویید کە ھم اکنون ما از باب منطق و گفتگو، دنبال راە چارەای ھستیم کە منجر بە منعقد شدن یک صلح مدبرانە برای نظام اسلامی شود.